Als muziek in je oren
Een videoblog van Wings of Pegasus laat zien welke ingrepen er met moderne technologie mogelijk zijn in de muziekindustrie. Met een beetje software kan namelijk een niet-zo-goede zanger stevig ondersteund worden. Daarmee kan het stemgeluid nèt opgekrikt worden zodat noten zuiver op ‘pitch’ komen. Pitch Correction heet dat.
Niet authenthiek
Maar helaas, ook veel minder authentiek, en live, tsja, dat valt dan vaak ook tegen. Jammer ook, want herkenbare ‘krassen’ op de stembanden worden weggepoetst en als luisteraar word je dus een beetje gefopt. Zou het Olympische optreden van Celine Dion (die een geweldige stem heeft) dan tòch een gepimpte geluidsband zijn geweest van de generale repetitie? Hoe dan ook word je als muziekluisteraar eenvoudigweg vaker meegenomen in strakke software ondersteunde standaardisatie van muziek dan je wilt.
Onderzoek naar effect
Kijk je naar hoe geluidsgolven er uit zien, weet je dat er nog een wereld te ontdekken is. De aarde heeft bijvoorbeeld haar eigen frequenties (Schumann frequenties). Deze frequenties kun je zichtbaar maken op zandpapier, de visualisaties zijn prachtig. Interessant om nog eens nader te onderzoeken hoe het dan zit met al die golflengtes. In 1939 is de 440 Herz basisfrequentie afgesproken voor de toon ‘A’ (de ISO 16-norm). Eigenlijk ook een mechanische afspraak, om wereldwijd muziekmakers een standaard te geven. Met wereldwijde muziekstandaardisatie als gevolg, en ook: veel minder variatie. Het effect van de diverse frequenties – wat zou de impact daarvan zijn op lijf en leden - is in het verelden maar weinig onderzocht, maar de eerste stappen in wetenschappelijk onderzoek worden voorzichtig gezet. Daarin is zeker nog veel meer mogelijk.
Minder standaardiseren
Alles is muziek – de natuur voorop. Werd een aantal jaren geleden nog door velen geglimlacht toen Bert Barten met zijn project Talking Trees opnames van bomen liet horen. Inmiddels legt de onsterfelijke (‘fixed point in time’) David Attenborough in de docu Secret World of Soound (te zien op onder andere Netflix) ons uit hoe dieren en bomen in de (laatste) groene longen van de aarde met geluid(sgolven) communiceren met elkaar. Wellicht dat informatietechnologie daar nog een schepje bovenop kan doen door dit verder te onderzoeken en uit te puzzelen. Opdat we die al die frequenties, geluiden en muziek meer kunnen waarderen en minder standaardiseren.
Wouter Bronsgeest, voorzitter KNVI
Deze column verscheen ook in de papieren versie van InformatieProfessional.
Over de auteur
