Adoptie van innovatie: geld voor goed gedrag?

We weten het allemaal: adoptie is geen gegeven. En dit geldt vooral voor nieuwe dingen waarvoor je veel moeite moet doen om te begrijpen hoe het werkt. Daar komt bovenop dat het je persoonlijk wel verder moet brengen. Jij moet er wat aan hebben.

Een innovatief crm-systeem gebruiken zodat de baas, van de baas, van de baas er een mooi rapportje uit kan draaien levert zelden een hoge adoptiegraad op. Hetzelfde geldt voor business intelligence systemen. Prachtige, dure, informatierijke beslissingsondersteunende systemen die voor de managers na de eerste, tweede en derde keer openen met gemak linksgelaten worden. #eigenervaring.

Recent nog kwam het idee van ‘geld’ voor ‘goed gedrag’ weer naar voren toen ik een Design Sprint (dit is een innovatieprogramma waarin je in 5 dagen met een team op zoek gaat naar creatieve oplossingen) faciliteerde. Een deelnemer van een grote organisatie had bedacht dat het een goed idee was om medewerkers die geen uren schreven, over te halen dit wel te doen door ze een bonus te geven van 25 euro. In bitcoins.

Of dit soort innovatieve ideeën geadopteerd worden is nog maar de vraag. Een van de vragen is ‘hoe goed kunnen mensen de regels hacken en toch de voordelen pikken’. We hebben gezien dat dit bij het testen voor toegang vrij gemakkelijk was: screenshotje maken van een QR code en gaan met die banaan. Een andere vraag is: hoe houd je mensen op ‘therapie’ nadat ze hebben toegezegd mee te doen?

Want: als je start is alles leuk, zinvol, waardevol en sociaal gezien verstandig.

Als ik kijk naar de creativiteit van de oplossingen die we ontwikkelen in ondernemend Nederland, dan hebben we nog een lange weg te gaan. We zijn verslaafd aan het geven van snelle oplossingen, snelle antwoorden, snelle berekeningen. Zelfs als ze ineffectief en onbetrouwbaar blijken. Het doet me denken aan hamsters in loopwielen.

Echt verrassende oplossingen komen niet voor niets van vrijdenkers. Pas afgestudeerden met veel creatief zelfvertrouwen, die geen last hebben van hun beperkende box (frame).

Neem nu de plasticvrije webwinkel Pieter Pot. Bedacht door twee oud-TU Delft-studenten Jouri Schoemaker (30) en Martijn Bijmolt (28). Pieter Pot bezorgt houdbare producten als rijst en pasta thuis in glazen weckpotten en die worden tijdens de volgende bezorgronde weer opgehaald, schoongemaakt en hergebruikt.

Ik denk dat we meer tijd moeten schrijven op nadenken, reflecteren en creëren. Minder meeten, meer maken. Maar vooral: de grenzen van onze eigen beperkende box verkennen, benoemen. Om uit te zoeken of we deze grenzen kunnen oprekken om echt verrassende oplossingen te ontwikkelen.

Want voorbij de techniek, voorbij het systeem, daar schuilt ie: de mens. En dat individu is degene waarvoor je de oplossingen ontwerpt. Of het nu een innovatieve app, een prikbeloning of een bonus voor het invullen van een urenregistratie is.

Geld voor goed gedrag. Ik word er zelf niet warm van. Maak oplossingen leuker, speelser, verrassender, grappiger, emotierijker en gemakkelijker. Die trekken me aan. Bol.com select member: check. Bijenkorf member: check.

Wacht eens even.

Voor die 100 dollar prikbeloning koop je bij Pieter Pot overigens 16 weckpotten chocolade zeezoutkoekjes van het merk Farm Brothers. Gezoet met ongeraffineerde suikers, geen kleurstoffen of smaakstoffen en vrij van palmolie.

Misschien toch niet zo’n slecht idee.

Zomerse groet, Joey Gonesh

Joey Gonesh MBA is innovatiestrateeg en en oprichter van innovatiebureau Friday out of the Box.

In oktober wordt zijn boek Innovatie de Baas – ontwikkel je creatief zelfvertrouwen en boost je innovatiekracht uitgegeven.